Οι καρποί του ζαμπούκου, είναι το πιο ισχυρό αντιοξειδωτικό και έχουν χρησιμοποιηθεί για αιώνες στην λαϊκή ιατρική για τη θεραπεία του κρυολογήματος, της γρίπης και μάλιστα φαίνεται να είναι αποτελεσματικοί και κατά του ιού του απλού έρπητα.
Mελέτη του 2001 που δημοσιεύθηκε στο U.S. National Library of Medicine, πιστοποίησε ότι τα εκχυλίσματα του ζαμπούκου είναι μια «φυσική θεραπεία με αντι-ιικές ιδιότητες, ειδικά κατά των διαφορετικών στελεχών του ιού της γρίπης.» Οι μαύροι καρποί του ζαμπούκου, περιέχουν μια ειδική ένωση, η οποία επικαλύπτει τους ιούς και τους εμποδίζει από το να διεισδύουν και να μολύνουν τα υγιή κύτταρα. θεωρείτε ότι ο ζαμπούκο,ς αλλάζει το pH των βλεννογόνων με αποτέλεσμα οι ιοί να μην μπορούν να προσκολληθούν στις βλεννογόνους οπότε δίνεται χρόνος στο ανοσοποιητικό σύστημα να παράγει αντισώματα.
Ο φλοιός δρα ως καθαρτικό, εμετικό και διουρητικό. Τα φύλλα δρουν ως εξωτερικό μαλακτικό και επουλωτικό, εσωτερικά καθαρτικό, αποχρεμπτικό, και εφιδρωτικό. Επίσης, χρησιμοποιούνται για μωλωπισμούς, διαστρέμματα, τραύματα και χιονίστρες. Τα άνθη δρουν ως εφιδρωτικό και αντικαταρροικό, είναι πολύ καλά για θεραπεία κρυολογημάτων και γρίπης, πονόλαιμου, πονόδοντου, ξερόβηχα, αμυγδαλών και φαρυγγίτιδας.
Είναι επίσης κατάλληλα και για κάθε καταρροϊκή φλεγμονή του ανωτέρου αναπνευστικού συστήματος, όπως πυρετός εκ χόρτου και ιγμορίτιδα. Οι καρποί του ζαμπούκου έχουν παρόμοιες ιδιότητες με τα άνθη αλλά επιπλέον είναι χρήσιμοι και στους ρευματισμούς, επίσης, δρουν ως εφιδρωτικό, διουρητικό και υπακτικό.
