Η λατινική ονομασία του βοτάνου είναι Verbascum thapsus .
Ο φλόμος ήταν βότανο γνωστό από την αρχαιότητα. Ο Διοσκουρίδης αποκαλούσε Το φυτό βερμπάσκο το μέλαν. Οι αρχαίοι Έλληνες χρησιμοποιούσαν τη ρίζα του φυτού σε περιπτώσεις αναπνευστικών προβλημάτων, διάρροιας, κράμπας, φλεγμονών των ματιών και ως επουλωτική. Ο Πλίνιος (77 μ.Χ.) αναφέρει πως «τα υποζύγια που δεν υποφέρουν μόνο από βήχα, αλλά και από σπασμένα πλευρά, ανακουφίζονται αν πιουν λίγο από το βότανο αυτό».
Στη λαϊκή ιατρική του τόπου μας γνώριζαν τις θεραπευτικές ιδιότητες του φυτού και το χρησιμοποιούσαν κύρια για διαταραχές του αναπνευστικού. Επίσης μούσκευαν άνθη του φυτού σε ελαιόλαδο για μερικές μέρες και χρησιμοποιούσαν το λάδι κατά της ωτίτιδας υπό μορφή σταγόνων για τα αυτιά.
Δρα ως αποχρεμπτικό, μαλακτικό, ήπιο διουρητικό, ήπιο ηρεμιστικό και επουλωτικό. Τα άνθη είναι ευεργετικά για το αναπνευστικό σύστημα. Τονώνουν τις βλεννογόνους μεμβράνες του αναπνευστικού, μειώνοντας τις φλεγμονές και διεγείροντας την παραγωγή υγρών, διευκολύνοντας έτσι την απόχρεμψη.
Θεωρούνται ειδικό βότανο για τη βρογχίτιδα, όταν υπάρχει έντονος βήχας με ερεθισμό του λαιμού. Συνδυάζεται άριστα με το Μαρρούβιο, το Βήχιο και τη Λομπέλια για τη θεραπεία της βρογχίτιδας. Χρησιμοποιείται κυρίως για το βήχα και την καταρροή, τη βραχνάδα, τη βρογχίτιδα, τη λαρυγγίτιδα, το άσθμα και τον κοκίτη. Περιορίζει τους μυϊκούς σπασμούς που προκαλούν τον έντονο βήχα. Σύμφωνα με μελέτες, ο φλόμος έχει αντιφλεγμονώδεις και αντιβακτηριδιακές ιδιότητες και σε συνδυασμό με τη γλοιώδη βλέννα του μπορεί να βοηθήσει στην ανακούφιση των συμπτωμάτων των αιμορροΐδων καθώς και στην εξάλειψη του έρπητα. Το αφέψημα των φύλλων βοηθά εξωτερικά σε πλύσεις για περιπτώσεις διάρροιας και δυσεντερίας, για επαλείψεις εγκαυμάτων, κνησμών ή λειχήνων, ενώ το ίδιο αφέψημα είναι καθαρτικό, υπακτικό. Τονώνει και καθαρίζει τα μάτια και κατευνάζει τις φλεγμονές των βλεφάρων. Απαλειφόμενος εξωτερικά ο φλόμος είναι μαλακτικός και πολύ καλό επουλωτικό για τις πληγές.
Τα άνθη του μουσκεύονται σε λάδι ελιάς και χρησιμοποιείτε στις λοιμώξεις των αυτιών, των αδένων και τις αιμορροΐδες.
Εσωτερικώς σαν έγχυμα και εξωτερικώς με λάδι στους τραυματισμένους ή πρησμένους αδένες.
Για τη μαστίτιδα εσωτερικώς σαν έγχυμα και εξωτερικώς με λάδι.
Για τις εσωτερικές αιμορραγίες του εντέρου, μαζί με αγγελαδινό γάλα.
